Archiwum

„Nie wszystko można kupić, bo nie wszystko ma cenę…”

Pewnego razu PR-owcy z dużej, globalnej firmy wpadli na szatański pomysł i postanowili zmienić treść modlitwy „Ojcze nasz” tak, aby każdy chrześcijanin wołał do Boga: „chleba naszego, powszedniego i… coca-coli daj nam dzisiaj!” Na specjalnej audiencji zaproponowali więc wpłatę do watykańskiego banku niebotycznej sumy w zamian za „kosmetyczną” zmianę modlitwy. Papież, nie kryjąc obrzydzenia, natychmiast wyrzucił bezczelnych PR-owców za drzwi. Przybici porażką przedstawiciele globalnego koncernu usiedli zrezygnowani na Placu Świętego Piotra i zadawali sobie tylko jedno pytanie: ile musieli zapłacić piekarze? 

Ta zmyślona, obrazoburcza historyjka to oczywiście dowcip, czarny humor i to bardzo stary, ale dobry, bo pokazuje, że istnieje pewien poziom zasobności portfela, który sprawia, że człowiekowi się czasem wydaje, że wszystko można kupić i zmienić na własną modłę. Gorzej, gdy takie zapędy trafiają na podatny grunt i decydent przyjmuje ofertę. 

Z taką właśnie sytuacją mieliśmy do czynienia w Polsce. Zagraniczne sieci handlowe zdominowały nasz rynek detaliczny przy pełnym przyzwoleniu władzy. Dziś ta sama ekipa, tyle że w opozycji, usiłuje przekonać Polaków, że już sam projekt podatku sklepowego zabija polski handel. Prawda jest jednak taka, że ten podatek – jeśli w ogóle wejdzie w życie – powinien polski handel uzdrowić i uratować. 

Ale ten podatek to tylko pierwszy krok do całkowitego uwolnienia polskiego handlu. Przed nami jeszcze długa droga do odbudowania rynku handlu detalicznego, by wyglądał on tak, jak chociażby w Niemczech, Francji, Wielkiej Brytanii, Holandii, całej Skandynawii czy we Włoszech. Tam od dawna rynkiem niepodzielnie rządzą narodowe sieci do spółki z małymi sklepikami. Zagraniczny kapitał w handlu jest tam traktowany jak atrakcyjny klient, którego trzeba profesjonalnie obsłużyć, żeby najpierw dobrze na nim zarobić, a potem kulturalnie pożegnać. 

We wszystkich cywilizowanych krajach rządy nie ulegają pokusom oferowanym przez kapitał zewnętrzny, tylko pielęgnują kapitał własny. I tego się trzymajmy, bo jak śpiewał kiedyś pewien polski raper: „Nie wszystko można kupić, bo nie wszystko ma cenę…”.